niewyspana

3 godziny snu to zdecydowanie za mało. Za oknem niebo szarą magmą oblepia niedzielnie uśpione miasto, wilgoć wkrada się w szpary okien...Tak bardzo chciałabym żyć w ciepłej krainie, gdzie nieboskłon nigdy nie przybiera barwy brudnej szmaty a temperatura nie spada poniżej cienkiej kurtki...

Nie lubię niedziel. Nigdy ich nie lubiłam. Podobnie jak poniedziałków. A teraz doszła nam jeszcze cała ta historia z komunią Wampira. I ja, czarna owca, zmuszona zostałam a może poniekąd sama się zmusiłam, dla świętego spokoju, by chodzić na niedzielne msze. No, nie wszystkie of course, ale raz w m-cu obowiązek, ksiądz ma swój kapownik, po mszy spotkanie z rodzicami dzieci komunijnych i tak ponad 2h. wytopione zostają na....na. W tamtym miesiącu zaliczyłyśmy chyba wszystkie niedziele, przynajmniej ten, kto powinien :) - raz z babcią, raz z koleżanką, z tatą...Trzeba jakoś sobie radzić, nie?

Wamp smarcze w łóżku - pora zrobić śniadanie. Nie ma lekko. O śnie mogę już dziś zapomnieć.

* * *

W takie dni jak dziś czekam do zmierzchu, by móc zasłonić okna i włączyć lampki...Zrobić sobie gorącej herbaty i zwinąć się na łóżku z książką...W takie dni jak dziś, marzę o wiośnie i ponaglam (i tak już zbyt szybko płynący) czas. 

Wampir jest ponad tym, żyje swoim życiem, jak gdyby nigdy nic - też bym tak chciała. Czemu wiek okrada nas z tej lekkości bytu?

P.S.
Myliłam się. Przed chwilą słyszę chlipanie z pokoju Wampira. Wchodzę, pytam: dlaczego?
- bo co to będzie jak Mauś (ukochany kot) się kiedyś zupełnie zniszczy i go nie będzie?...
Moja mała, kochana dziewczynka...
No i nie obeszło się bez dłuższej rozmowy na temat: Tu i Teraz.